فرشته ی زمینی

 

راستی یادم رفت بگم به لطف خداو شما دوستای خوبم تو تیزهوشان قلولیدم!!!!

 

لطفا نظر بذارین و اشکالات وبمو بهم بگین  

شورم را

 

من سازم : بندی آوازم. برگیرم ، بنوازم. بر تارم زخمه ی « لا » می زن ، راه فنا می زن

من دودم : می پیچم ، می لغزم ، نابودم.

می سوزم ، می سوزم : فانوس تمنایم. گل کن تو مرا ، ودرآ.

آیینه شدم ، از روشن و از سایه بری بودم. دیو و پری آمد ، دیو و پری بودم. در بی خبری بودم.

قرآن بالای سرم ، بالش من انجیل ، بستر من تورات ، و زبر پوشم اوستا ، می بینم خواب:
بودایی در نیلوفر آب.

هر جا گل های نیایش رست ، من چیدم. دسته گلی دارم،

محراب تو دور از دست : او بالا ، من در پست.

خوشبو سخنم ، نی ؟ باد « بیا » می بردم ، بی توشه شدم در کوه «کجا»گل چیدم،گل خوردم.

در رگ ها همهمه ای دارم ، از چشمه ی خود آبم زن ، آبم زن.

و به من یک قطره گوارا کن  شورم را زیبا کن.

باد انگیز ، درهای سخن بشکن ، جا پای صدا می روب. هم دود « چرا » می بر ، هم موج« من» و « ما » و « شما » می بر.

ز شبنم تا لاله ی بیرنگی پل بنشان ، زین رویا در چشمم گل بنشان ، گل بنشان.

هنگامی

 

تاریکی ، پیچک وار ، به چپرها پیچید ، به حناها ، افراها.

و هنوز ، ما در کشت ، در کف داس.

ما ماندیم ، تا رشته ی شب از گرد چپرها وا شد ، فردا شد.

روز آمد و رفت.

تاریکی ، پیچک وار ، به چپر ها پیچید ، به حناها  افراها.

و هنوز ، یک خوشه کشت ، در خور چیدن نه ، یاد رسیدن نه.

و هزاران روز ، و هزاران بار

تاریکی ، پیچک وار ، به چپر ها پیچید ، به حناها ، افراها.

پایان شبی ، ما در خواب ، یک خوشه رسید ، مرغی چید.

آواز پرش بیداری ما : ساقه ی لرزان پیام.

 

 

 

 

 

نیایش

 

 

دستی افشان ، تا ز سر انگشتانت صد قطره چکد ، هر قطره شود خورشیدی

باشد که به صد سوزن نور ، شب ما را باکند روزن روزن.

ما بی تاب ، و نیایش بی رنگ.

از مهرت لبخندی کن ، بنشان بر لب ما

باشد که سرودی خیزد در خورد  نیوشیدن تو.

ما هسته ی پنهان تماشاییم.

ز تجلی ابری کن ، بفرست ، که ببارد بر سر ما

باشد که به شوری بشکافیم ، باشد که ببالیم و به خورشید تو پیوندیم.

ما جنگل انبوه دگرگونی.

از آتش همرنگی صد اخگر برگیر ، برهم تاب ، بر هم پیچ: شلاقی کن ، و بزن بر تن ما

باشد که ز خاکستر ما ، در ما ، جنگل یکرنگی بدر آرد سر.

چشمان بسپردیم ، خوابی لانه گرفت.

نم زن بر چهره ی ما

باشد که شکوفا گردد زنبق چشم ، و شود سیراب از تابش تو ، و فرو افتد

                                                                                              

                                                                                                    سهراب سپهری

 

 

 

ببخشید که آپیدنم دیرید !!!!!                    نظر یادتون نره ها، وگرنه میکشمتوننننننننننن!!!!!!!

 

 

به نام خدای مهربونیا

شششلام به دوستان عزیزم http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/146.gif

 امیدوارم من و وبلاگم بتونیم وقت شما را به خوبی پر کنیم http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/174.gif

به وبلاگ من سر بزنید و نظر بدین

 اگه نظر ندادین میکشمتوننننننننننننننننننن http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/168.gif

این گل تقدیم به همه دوستان خوبم http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/160.gif

 

 

چه انتظار عجیبی

                     تو بین منتظران هم،

                                                عزیز من چه غریبی

                                                                         عجیب تر که چه آسان

                                                                                                     نبودنت شده عادت

 چه بی خیال نشستیم

                            نه کوششی نه وفایی

                                                      فقط نشستیم و گفتیم

                                                                                خدا کند که بیایی ....http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/218.gif

 

 

 

به امید دیدار                 خدا حافظ ای همنشین همیشگی من http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/231.gif