فرشته ی زمینی

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد...

 وسعت تنهائیم را حس نکرد...

در میان خنده های تلخ من...

 گریه پنهانیم را حس نکرد...

در هجوم لحظه های بی کسی...

درد بی کس ماندنم را حس نکرد...

 آن که با آغاز من مانوس بود...

لحظه پایانیم را حس نکرد...